Tot ziens met een glimlach

De laatste dag

Vandaag was het de laatste dag in Broederschool Lokeren. Ik heb dubbel en dik genoten van de laatste momenten met deze leerlingen en leerkrachten. Net wanneer je ingewerkt bent, moet je alweer vertrekken. Met toch wel spijt in het hart, ik ga het missen!

Mijn laatste dag bracht ik door met de finaliteitsgroep. Dit zijn leerlingen die volgend jaar (hopelijk) tewerkgesteld worden in het werkveld. Dus hun laatste maanden van het secundair onderwijs op de school doorbrengen. Hun afstudeerrichting is eigenlijk BGV, beroepsgerichte vorming. De naam zegt het zelf al een beetje: hier leren de leerlingen theoretische en praktische zaken over het werkveld, hun (eventueel) latere beroep.
Tijdens mijn aanwezigheid waren de leerlingen bezig met materiaal in zakjes te verpakken. Per zakje moesten er 4 dopjes en een gebruiksaanwijzing aanwezig zijn. Ze werkten hier 3 uur lang aan en na de les werden het aantal zakjes geteld. Het aantal zakjes dat de leerling gemaakt had, werd genoteerd in hun map. Op die manier kunnen ze bijhouden of ze sneller gewerkt hebben als vorige keer.

De leerlingen vertelden me hier met veel plezier over. Broederschool Lokeren werkt samen met bedrijven en deze geven de leerlingen opdrachten. Zoals dopjes verpakken, controleren of materiaal kapot is, snoep verpakken. Dit klinkt zeer fijn en dat is het zeker ook. Al hangt er voor de leerlingen ook veel verantwoordelijkheid aan vast. Het werk dat ze van deze bedrijven krijgen, moet heel correct en precies gebeuren. Als ze teveel fouten maken, kan het zijn dat de samenwerking wordt stopgezet. De leerlingen weten dus wat er vanaf hangt als ze het werk niet goed uitvoeren. Dit alles maakt dat ze heel hard werken en hun best meer dan goed doen!

Drie leerlingen zijn onlangs gestart met stage. Ze mogen 1 of 2 keer in de week naar het werkveld gaan en proeven van het echte leven. Het werk dat ze uitvoeren, is: onderhoud, logistiek, bandwerk.. Het is een gevarieerd aanbod en de leerlingen worden hierop voorbereidt in de les. Ze weten dus heel goed wat ze moeten doen en wat er van hun verwacht wordt.

Om het bandwerk te oefenen, hebben de leerlingen een machine in de klas staan waarop ze voorwerpen moeten plaatsen via instructiefiches. Ze moeten op een bepaalde tijd zoveel materiaal door het bandwerk gekregen hebben. Met de bedoeling dat ze telkens sneller en beter worden. Hetgeen wat ze zien en doen is dus echt heel doeltreffend. 1 leerling toonde me dit zelfs hoe het allemaal in zijn werk ging. Ik mocht het zelf ook eens proberen, het vergt heel wat concentratie om dit werk goed tot een einde te brengen.

Het allerlaatste uur moesten de leerlingen de gangen kuisen. Iedereen kreeg een vod en moest de trap, gang en muren proper maken. Hier zag ik een kans om met de leerlingen allemaal eens een babbeltje te doen en ook vandaag ben ik weer heel fijne verrassende dingen te weten gekomen. Niet alleen over de leerlingen zelf maar ook waarom ze de muren met witte tandpasta poetsen 😀. Dit gebruiken ze om de zwarte strepen en plekken van de muren te krijgen. Ik had nog nooit gehoord dat dit werkte dus ik was even verbaasd toen ze dit gebruikten. Maar het werkte wel degelijk!

Mijn laatste dag mag ik dan wel met de finaliteitsgroep doorgebracht hebben, de finale is het zeker nog niet. De leerlingen van het buitengewoon onderwijs hebben al heel wat meegemaakt en moeten doorstaan in hun leven. Al is dit nog niet het einde en gaan ze nog voor heel veel drempels en mijlpalen komen te staan. Ik ben er zeker van dat ze ook dit tot een goed einde gaan brengen.

Wat ik geleerd heb van de voorbije week is dat niemand echt weet hoe het eraan toegaat in een buitengewoon onderwijs totdat je het zelf met hebt meegemaakt. De eerste dag kwam ik aan met een enthousiast en onwetend gevoel. Naarmate de dagen vorderden groeide het enthousiasme alleen maar en nam de onwetendheid af. De leerlingen zijn 1 voor 1 unieke mensen met een eigen levensverhaal. Ik kan alleen maar met heel veel trots en respect naar hun kijken door hetgeen wat ze hebben meegemaakt en nog steeds meemaken. Ondanks alles blijven ze doorgaan, natuurlijk met af en toe moeilijke periodes. Maar wie heeft dit niet?

Een leerling zei vandaag het volgende: 'Wij hebben er ook niet voor gekozen om in buitengewoon onderwijs terecht te komen. Maar we kunnen er niks aan doen dus waarom zouden we erover liegen tegenover de buitenwereld? We zijn wie we zijn en ook wij moeten daar mee leven.' Deze leerlingen hebben allemaal een andere problematiek maar toch zijn ze samen met elkaar verbonden. Dit is voor hun een zwakte maar ook een sterkte want ze hebben elkaar.

Deze week was een ervaring die ik zonder twijfel opnieuw zou willen beleven! De leerlingen en de momenten die ik met hun heb mogen meemaken, draag ik mee in mijn hart en gedachten!
Ik wil afsluiten met iets wat ik al vaker vernoemd heb, enorm veel respect naar alle leerlingen en leerkrachten van het buitengewoon onderwijs! Jullie hebben mij een kijk gegeven op het buitengewoon onderwijs waardoor ik heel enthousiast geworden ben! Bedankt hiervoor!

Lynn