De kerstgedachte leeft!
Mijn tweede dag op de Broederschool zit er op.
Ook vandaag stond ik een hele dag in Daknam bij de leerlingen van OV1.
Ik startte vandaag bij groep 'r'. Deze groep heeft samen met groep 'l' (Lotte) een hele voormiddag gewerkt aan het voorbereiden van de kerstmarkt.
In Daknam hebben ze een 'tweedehandswinkel'. Mensen brengen kledij, handtassen, … binnen die ze niet meer nodig hebben. Door de school worden die tweedehandsspullen uitgestald in een soort winkel en 4x per jaar wordt de winkel geopend voor het publiek. De prijzen variëren van 1 cent (T-shirt) tot 1 euro (jas). Ze doen dit vooral om de armere mensen van kledij te kunnen voorzien.
Ook op de kerstmarkt zouden ze kledij verkopen en daarom moest er heel wat materiaal worden verhuisd van Daknam naar Lokeren. Omdat dit niet in één auto kon, heb ik voorgesteld om met mijn auto mee te rijden zodat ik ook wat materiaal kon vervoeren.
Dit heeft mij de kans gegeven om te praten met één van de leerlingen (W.). Hij reed samen met mij mee naar Lokeren en vertelde spontaan over zijn ervaringen op de school.
W. zit al van zijn 12 jaar in Daknam, hij is intussen 21 jaar, maar ziet zichzelf nog niet van school gaan. W. was ook heel geïnteresseerd in auto's, dat bleek uit de manier waarop hij erover praatte.
Na het vervoeren van alle spullen voor de kerstmarkt hielpen Lotte en ik met het prijzen van de kledij. Elke leerling had zijn/haar eigen taakje en het leek wat op bandwerk in een fabriek. Ik vond dit wel het allerleukste van de dag. Het was heel fijn om te zien dat alle leerlingen zo samen konden werken.
Na de middag sloot ik aan bij groep 'l' om mee te gaan winkelen naar de Aldi.
In deze groep zit een jongetje met het syndroom van Down.
Ik vond het vooral enorm mooi om te zien dat de rest van deze groep alles kan verdragen van hem, hij kan in hun ogen niets fout doen en ze staan altijd klaar om hem te helpen. Dit heeft mij echt ontroerd. Hoewel het er soms heftig aan toe gaat op school, zijn de leerlingen er wel voor elkaar en proberen ze elkaar zo goed mogelijk aan te vullen.
Als voorbereiding op het winkelen, werd er eerst in de klas besproken wat er morgen gekookt zou worden en welke ingrediënten de leerlingen daarvoor nodig hebben.
De leerlingen zochten de prenten van de ingrediënten in mappen en maakten zo een boodschappenlijstje op. Ook hier werd er samengewerkt en kreeg iedereen een taakje.
Na deze voorbereiding in de klas namen we de fiets om naar de Aldi te rijden. Twee leerlingen konden niet fietsen dus één van de leerlingen reed met een driewieler en de andere mocht meerijden op de tandem.
Tijdens deze fietstocht reed ik als tweede. De leerlingen hebben elk een vaste plaats in de rij. De meest verantwoordelijke in de groep reed vooraan en wou dat 'de nieuwe juf' achter hem zou rijden.
Hij heeft mij duidelijke instructies gegeven, zo moest ik hem voor een kruispunt voorbijsteken omdat hij dat nog niet durfde. Ook als er een vrachtwagen of bus kwam, moest ik vooraan rijden.
Op een redelijk traag maar rustgevend tempo, zijn we tot aan de Aldi geraakt.
In de Aldi zijn we een 5-tal minuutjes binnen geweest. Iedereen moest 1 ingrediënt zoeken en dit ging tot mijn grote verbazing heel vlot. Je ziet dat de leerlingen dit vaker doen.
Aan de kassa had ik een gesprek met M.. Hoewel M. heel onverstaanbaar spreekt, en de leerkrachten voornamelijk SMOG gebruiken om met hem te communiceren, vond ik dit een heel leuk gesprekje.
Voor mij is dit het moeilijkste aan meehelpen in de Broederschool: het begrijpen van de leerlingen.
Ik vind het heel lastig als ik niet begrijp wat leerlingen willen zeggen en voel mij daardoor niet echt op mijn gemak.
Ik merk wel dat dit iedere moment beter wordt omdat de leerlingen mij echt als een volwaardig deel van de groep beginnen te beschouwen.
Ik moet mezelf echt uit mijn comfort-zone duwen, maar dit doe ik met alle plezier voor hen.
Maandag ga ik mee op stage in groep in het rusthuis. Ik ben benieuwd wat de leerlingen daar doen en hoe de bewoners van het rusthuis hier op reageren.
Joke
Ook vandaag stond ik een hele dag in Daknam bij de leerlingen van OV1.
Ik startte vandaag bij groep 'r'. Deze groep heeft samen met groep 'l' (Lotte) een hele voormiddag gewerkt aan het voorbereiden van de kerstmarkt.
In Daknam hebben ze een 'tweedehandswinkel'. Mensen brengen kledij, handtassen, … binnen die ze niet meer nodig hebben. Door de school worden die tweedehandsspullen uitgestald in een soort winkel en 4x per jaar wordt de winkel geopend voor het publiek. De prijzen variëren van 1 cent (T-shirt) tot 1 euro (jas). Ze doen dit vooral om de armere mensen van kledij te kunnen voorzien.
Ook op de kerstmarkt zouden ze kledij verkopen en daarom moest er heel wat materiaal worden verhuisd van Daknam naar Lokeren. Omdat dit niet in één auto kon, heb ik voorgesteld om met mijn auto mee te rijden zodat ik ook wat materiaal kon vervoeren.
Dit heeft mij de kans gegeven om te praten met één van de leerlingen (W.). Hij reed samen met mij mee naar Lokeren en vertelde spontaan over zijn ervaringen op de school.
W. zit al van zijn 12 jaar in Daknam, hij is intussen 21 jaar, maar ziet zichzelf nog niet van school gaan. W. was ook heel geïnteresseerd in auto's, dat bleek uit de manier waarop hij erover praatte.
Na het vervoeren van alle spullen voor de kerstmarkt hielpen Lotte en ik met het prijzen van de kledij. Elke leerling had zijn/haar eigen taakje en het leek wat op bandwerk in een fabriek. Ik vond dit wel het allerleukste van de dag. Het was heel fijn om te zien dat alle leerlingen zo samen konden werken.
Na de middag sloot ik aan bij groep 'l' om mee te gaan winkelen naar de Aldi.
In deze groep zit een jongetje met het syndroom van Down.
Ik vond het vooral enorm mooi om te zien dat de rest van deze groep alles kan verdragen van hem, hij kan in hun ogen niets fout doen en ze staan altijd klaar om hem te helpen. Dit heeft mij echt ontroerd. Hoewel het er soms heftig aan toe gaat op school, zijn de leerlingen er wel voor elkaar en proberen ze elkaar zo goed mogelijk aan te vullen.
Als voorbereiding op het winkelen, werd er eerst in de klas besproken wat er morgen gekookt zou worden en welke ingrediënten de leerlingen daarvoor nodig hebben.
De leerlingen zochten de prenten van de ingrediënten in mappen en maakten zo een boodschappenlijstje op. Ook hier werd er samengewerkt en kreeg iedereen een taakje.
Na deze voorbereiding in de klas namen we de fiets om naar de Aldi te rijden. Twee leerlingen konden niet fietsen dus één van de leerlingen reed met een driewieler en de andere mocht meerijden op de tandem.
Tijdens deze fietstocht reed ik als tweede. De leerlingen hebben elk een vaste plaats in de rij. De meest verantwoordelijke in de groep reed vooraan en wou dat 'de nieuwe juf' achter hem zou rijden.
Hij heeft mij duidelijke instructies gegeven, zo moest ik hem voor een kruispunt voorbijsteken omdat hij dat nog niet durfde. Ook als er een vrachtwagen of bus kwam, moest ik vooraan rijden.
Op een redelijk traag maar rustgevend tempo, zijn we tot aan de Aldi geraakt.
In de Aldi zijn we een 5-tal minuutjes binnen geweest. Iedereen moest 1 ingrediënt zoeken en dit ging tot mijn grote verbazing heel vlot. Je ziet dat de leerlingen dit vaker doen.
Aan de kassa had ik een gesprek met M.. Hoewel M. heel onverstaanbaar spreekt, en de leerkrachten voornamelijk SMOG gebruiken om met hem te communiceren, vond ik dit een heel leuk gesprekje.
Voor mij is dit het moeilijkste aan meehelpen in de Broederschool: het begrijpen van de leerlingen.
Ik vind het heel lastig als ik niet begrijp wat leerlingen willen zeggen en voel mij daardoor niet echt op mijn gemak.
Ik merk wel dat dit iedere moment beter wordt omdat de leerlingen mij echt als een volwaardig deel van de groep beginnen te beschouwen.
Ik moet mezelf echt uit mijn comfort-zone duwen, maar dit doe ik met alle plezier voor hen.
Maandag ga ik mee op stage in groep in het rusthuis. Ik ben benieuwd wat de leerlingen daar doen en hoe de bewoners van het rusthuis hier op reageren.
Joke
Reacties
Een reactie posten